Chennai...als je denkt India te kennen.....
Door: webmaster
13 April 2009 | India, New Delhi
Na ongeveer twee weken India kan ik mij toch over een aantal dingen blijven verbazen. Het is niet echt dat ik een cultuurshock heb gehad zoals dat vaak wordt gezegd maar soms sta je toch even raar te kijken als je bijvoorbeeld het zoveelste ' bijna' ongeluk hebt gehad, of als er opeens een paar geiten op een perron staan. Laat ik bij het begin van mijn Chennaireis beginnen.
Na ongeveer drie dagen 'alleen' in Mumbai te hebben gespendeerd (dat wil zeggen dat ik daar in principe alleen was maar wel de hele tijd omringd werd door Duitsers een Zweed en een Nederlander) kwam Annemarie mij vergezellen. Zij is een van de 8 mensen die haar bacheloronderzoek over kusttoerisme in Tamil Nadu zal doen. Samen met haar ben ik op de trein naar Chennai gestapt. Ondanks dat je 28 uur in een klein hokje moet zitten, de grootste deel van de tijd met een indiaase studente en een oude dove oma, hebben wij ons uitstekend vermaakt. Voor iedereen die naar India gaat, raad ik deze route zeker aan. Het is ontzettend leuk om te zien wat er allemaal in en rond om zo'n trein gebeurd. Zo werd er op een redelijk onsmakelijke manier een enorme lading stinkende vis ingeladen, en werd er op alle stations en in de trein allerlei soorten voedsel verkocht. Mijn hoogtepunt in de trein was toch wel dat je, terwijl de trein op volle snelheid is, in de deuropening naar het landschap kan staan kijken. Overigens betekent op volle snelheid dat de trein ongeveer 80 kilometer per uur gaat en is het landschap door de lange droogte nogal verdord.
Toen de trein Chennai naderde, viel het ons op dat Chennai meer kleurrijke architectuur kent en dat het een soort van rust uitstraalt. Die rust is echter niet terug te vinden in de straten. De eerste nacht hadden wij een hotel in (hopelijk) de drukste wijk van chennai. Er zijn wel stoepen in deze stad maar deze worden voor alles gebruikt behalve als wandelgebied. Je ziet er mensen zich wassen, slapen, eten, onderhandelen, ruzie maken, bedelen, en soms zelfs plassen. Overigens is het laatste tegenwoordig hier verboden. Het gevolg van al deze handelingen is dat je, met gevaar voor eigen leven, de overvolle straat moet trotseren om je van de ene plek naar de andere plek te begeven.
Na een verblijf van twee degen in het echte Indiaase stadsleven hebben we de bus gepakt naar ons verblijf op een campus in een rustiger deel van Chennai. Daarbij hoef je niet te denken aan een buitenwijk van Utrecht, maar meer aan..... tsja hier weet ik even geen vergelijking. Het gastverblijf ligt aan twee drukke straten en om ons heen staan allerlei IT-bedrijven. Deze bedrijven zijn vooral 's nachts open omdat het dan dag is in Amerika. Het aparte is dat 5 minuutjes van deze IT bezetten ruimte ligt weer een van de vele vieze, drukke, stinkende maar erg levendige centra van Chennai. Daar kunnen we eten, ons beltegoed halen en zelfs bier en sterke drank. Helaas is wij erg zeldzaam in India.
Ons gastverblijf is verder prima. Er is warm water, na vier dagen is er af en toe een beetje internet, de kamers zijn schoon en je kan er je kleren wassen.
Volgende keer zal ik iets meer vertellen over wat ik hier precies doe. wat voor een cursussen ik volg en een paar hoogtepunten tot nu toe. Voor laat ik het even hierbij.
Na ongeveer drie dagen 'alleen' in Mumbai te hebben gespendeerd (dat wil zeggen dat ik daar in principe alleen was maar wel de hele tijd omringd werd door Duitsers een Zweed en een Nederlander) kwam Annemarie mij vergezellen. Zij is een van de 8 mensen die haar bacheloronderzoek over kusttoerisme in Tamil Nadu zal doen. Samen met haar ben ik op de trein naar Chennai gestapt. Ondanks dat je 28 uur in een klein hokje moet zitten, de grootste deel van de tijd met een indiaase studente en een oude dove oma, hebben wij ons uitstekend vermaakt. Voor iedereen die naar India gaat, raad ik deze route zeker aan. Het is ontzettend leuk om te zien wat er allemaal in en rond om zo'n trein gebeurd. Zo werd er op een redelijk onsmakelijke manier een enorme lading stinkende vis ingeladen, en werd er op alle stations en in de trein allerlei soorten voedsel verkocht. Mijn hoogtepunt in de trein was toch wel dat je, terwijl de trein op volle snelheid is, in de deuropening naar het landschap kan staan kijken. Overigens betekent op volle snelheid dat de trein ongeveer 80 kilometer per uur gaat en is het landschap door de lange droogte nogal verdord.
Toen de trein Chennai naderde, viel het ons op dat Chennai meer kleurrijke architectuur kent en dat het een soort van rust uitstraalt. Die rust is echter niet terug te vinden in de straten. De eerste nacht hadden wij een hotel in (hopelijk) de drukste wijk van chennai. Er zijn wel stoepen in deze stad maar deze worden voor alles gebruikt behalve als wandelgebied. Je ziet er mensen zich wassen, slapen, eten, onderhandelen, ruzie maken, bedelen, en soms zelfs plassen. Overigens is het laatste tegenwoordig hier verboden. Het gevolg van al deze handelingen is dat je, met gevaar voor eigen leven, de overvolle straat moet trotseren om je van de ene plek naar de andere plek te begeven.
Na een verblijf van twee degen in het echte Indiaase stadsleven hebben we de bus gepakt naar ons verblijf op een campus in een rustiger deel van Chennai. Daarbij hoef je niet te denken aan een buitenwijk van Utrecht, maar meer aan..... tsja hier weet ik even geen vergelijking. Het gastverblijf ligt aan twee drukke straten en om ons heen staan allerlei IT-bedrijven. Deze bedrijven zijn vooral 's nachts open omdat het dan dag is in Amerika. Het aparte is dat 5 minuutjes van deze IT bezetten ruimte ligt weer een van de vele vieze, drukke, stinkende maar erg levendige centra van Chennai. Daar kunnen we eten, ons beltegoed halen en zelfs bier en sterke drank. Helaas is wij erg zeldzaam in India.
Ons gastverblijf is verder prima. Er is warm water, na vier dagen is er af en toe een beetje internet, de kamers zijn schoon en je kan er je kleren wassen.
Volgende keer zal ik iets meer vertellen over wat ik hier precies doe. wat voor een cursussen ik volg en een paar hoogtepunten tot nu toe. Voor laat ik het even hierbij.
-
14 April 2009 - 08:09
Karin:
jeetje, heb je die berg (rijst?) eten helemaal alleen opgegeten :O -
15 April 2009 - 16:00
Ingrid:
Nou ik hoop dat dat een opgerolde pannenkoek-achtige substantie is en anders ben ik echt apetrots dat je dat op hebt gekregen!
Leuk om te lezen Lotte, ik hoop dat je een superleuke tijd gaat hebben maar zo te lezen lukt dat al goed! Heel veel plezier!!!
Kus Ingrid -
15 April 2009 - 21:20
Niki:
Hee Lot,
Ik vind t geweldig om te lezen wat je daar allemaal meemaakt.
Het klinkt in ieder geval echt als een superervaring! Leuke foto's ook..
Kus Niki
p.s. Doe mij ook zo'n shirtje als je terugkomt;) -
17 April 2009 - 10:49
Malou:
Voor mij ook een shirtje ja:)
Maar klinkt allemaal super leuk! Jammer dat je bij skype niet kon opnemen. Ben benieuwd naar nog meer verhalen en foto's.
Liefs,
Malou -
19 April 2009 - 11:07
Wendie En Frits :
Lieve Lot,
Mooi verhaal heb je geschreven en hele leuke en boeiende foto's. Snak naar meer. Leuk je net even gesproken te hebben. Gefeliciteerd met je geweldige roeiploeg. Dat hebben ze echt heel goed gedaan. Complimenten aan iedereen!
Dag lieverd, kus -
20 April 2009 - 20:21
Toeti:
Dag Lieve Lot,
Ik heb genoten van je verhalen en je mooie foto's uit India!
Tot de volgende foto's + reisverlag,
Liefs,
Toeti
-
21 April 2009 - 09:55
Olga:
Hee Lot,
Lijkt me een hele boeiende en bijzondere ervaring om een tijd in India te verblijven! Leuke foto's en een mooi verhaal heb je geschreven!
Geniet van je tijd daar!
Kus Olga
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
