Doorstart

Vandaag was de laatste dag van het eerste deel van mijn programma in India. De afgelopen weken hebben we vooral colleges gevolgd over ' coastal tourism', twee geweldige excursies gedaan en een klein vooronderzoek in een toeristich en beroemd dorp aan de kust.

Een van de hoogtepunten van de afgelopen weken was een excursie naar een vissersdorp. Net als in Afrika is ook hier het verschil tussen stad en dorp hetzelfde als het verschil tussen Nederland en Japan. Dit dorp is net als vele dorpen getroffen door de Tsunami. Na de tsunami zijn de mensen van het vissersdorp door de overheid ' uit veiligheidsoverwegingen' in een tijdelijk dorp, 500 meter weg van de zee, gezet terwijl hun oude dorp direct aan de zee grenst. Een ander verschil tussen het oude en het nieuwe dorp is het verschil in kwaliteit. Het oude dorp bestaat uit persoonlijke mooie betonnen huisjes terwijl het tijdelijke dorp uit rieten huizen in het zand bestaan.
Naast het tijdelijke dorp zijn ze bezig met het bouwen van een nieuw dorp dat eigenlijk alleen maar uit betonnen blokhuttenbestaat waar twee families op elkaar moeten gaan wonen, terwijl ze dat helemaal niet zijn gewend.
De veiligheidsreden van de overheid zijn echter erg dubieus. Zeker als je ziet dat de grote toeristische hotels direct aan het strand als paddestoelen uit de grond schieten.

Een tweede hoogtepunt van deze weken was een vierdaags onderzoekje in Mamallapuram. Een toeristisch dorpje met veel historische hoogtepunten en een mooi strand. We verbleven daar met 9 mensen en 3 tolken in een hotel in de hoofdstraat. Het was heel apart om te zien dat de mensen op straat veel beter Engels konden spreken dan de mensen in Chennai. Dat laat duidelijk zien wat voor een invloed toeristen op een gebied kunnen hebben. Verder was het interessant om te zien dat veel van de managers van de toeristische winkeltjes uit Kashmir (het Noorden van India) kwamen in plaats van uit Tamil Nadu zelf. Wellicht hebben Kashmir mensen het verkopen meer in hun bloed dan de Tamils.

Vandaag en morgen ga ik mij klaar maken voor een enorme doorstart. Het is alsof er 2 kilometer moet worden geroeid, dat je op de helft bent en dat dan het echte werk moet gaan beginnen. Morgen pak ik de trein naar the middle of nowhere. Mijn onderzoek over activiteiten van kinderen zal plaats vinden in een heel klein doprje in het binnenland waar geen internet is, bijna geen mensen die engels spreken op een dikke oude onverstaanbare tolk....... Ik bereid mij voor.