Cultuurshock (s)

Eindelijk was het dan zover. Drie weken geleden ging ik opweg naar het grote onbekende. In de bus kwam ik al in aanmerking met een potentiele participant voor mijn onderzoek. Ik zat naast een meisje van negen. In het begin was het leuk en aardig maar al snel kwam ik er achter dat ze constant tegen mij wilde praten en niet luisterde. Dit is een vrij bekend fenomeen in India. Het is hier heel normaal om een vraag te stellen maar vervolgens niet (jouw enthousiaste) antwoord af te wachten.

Mijn eerste entree in het huis was voor mij ook meteen de eerste cultuurshock. Wilde ik bijna zeggen dat het huis een mooie grote hal had, kwam ik er net op tijd achter dat het ook meteen de woonkamer en slaapkamer was. Mensen zijn het niet gewend om een huiskamer gezellig in te richten. Het moet vooral praktich zijn. De grond is daarbij multifunctioneel en dient als aanrecht, bed, stoel en tafel tegelijkertijd.
De tweede shock kwam vrijwel direct daarna toe ik zag wat mijn bed was. Niet meer dan een gietijzeren plaat met een 2 centimeter dun matrasje heb ik tot mijn beschikking. Inmiddels heb ik een tweede zelfde (nog viezer) matrasje ergens ver weg gevonden.

Over de smerigheid van het dagelijkse leven kan ik mij niet echt meer verbazen alhoewel ik soms, zelfs nu nog, met open mond sta te kijken. Ik ben inmiddels gewend aan het feit dat men overal en nergens zijn behoefte doet. Vooral de kant van de weg is een favoriete plek. Toch stond ik vandaag wel even te kijken toe ik hoorde dat er in het ' luxe' huis van mijn tolk geen toilet was en werd ik in de tuin, naast de bananenboom en de koeien geplaatst, toen ik zei dat ik moest plassen.

Maar niet alleen de fysieke bezienswaardigheden leiden bij mij tot cultuurshocks. Ook de cultuur op zichzelf blijft verbazingwekkend. Zo vindt mijn tolk het heel normaal dat zijn moeder van 78 en zijn zus hem op zijn wenken bedienen. Hij hoeft alleen maar te zitten en te wachten en het eten wordt voor hem klaargemaakt en opgedient. Als hij meer wil, roept hij zijn moeder om haar te laten opscheppen uit het potje dat naast hem staat. Toch is hij wel wee zo modern om te beseffen dat het eigenlijk wel een beetje raar is. Verder doet hij niks met deze kennis.

Maar even genoeg over cultuurshocks. Behalve het ervaren van een andere cultuur heb ik hier ook werk te doen. Elke morgen sta ik om 6.00 op om survey af te leggen en kinderen te vinden voor mijn onderzoek. Overdag is het te warm om iets te doen dus pas 's avonds hervat ik mijn onderzoeksactiviteiten weer.
Ik probeer te achterhalen wat de dagelijkse activiteiten van kinderen tussen 11 en 13 jaar oud zijn en wat ze daarvan vinden. Dit doe ik door ze een camera en een dagboek mee te geven voor twee dagen. Het eerste deel van het onderzoek is makkelijk te beantwoorden maar ik heb gemerkt dat de 'waarom' vraag iets minder makkelijk te doen is. Zelfs volwassenen hebben moeite met deze vraag en zeker als het over 'childhood' gaat. Mensen nemen hier het leven veel meer zoals het is in plaats van het te beredeneren. Dat is soms wel lastig voor mij.Ik hoop dat ik met behulp van een bordspel dat ik zelf ga maken er wel achter de mening van kinderen te komen.